Goedemorgen lieverds allemaal en welkom in een nieuwe week. De eerste week van November en we gaan met grote stappen richting de mooiste tijd van het jaar….kerst. maar vandaag heb ik voor jullie eerst weer even een movie review want afgelopen weekend kwam ik in het genot om “Five Feet Apart” te kijken. In deze post leest je er alles over en natuurlijk ook wat ik ervan vond.
| Directed by | Justin Baldoni |
|---|---|
| Produced by |
|
| Screenplay by |
|
| Starring | |
| Music by |
|
| Cinematography | Frank G. DeMarco |
| Edited by | Angela M. Catanzaro Marvin Matyka |
|
Production
company |
|
| Distributed by |
|
|
Release date
|
|
|
Running time
|
116 minutes[1] |
| Country | United States |
| Language | English |
| Budget | $7 million[2] |
| Box office | $91.5 million[3] |
De tieners Will en Stella verblijven allebei in het ziekenhuis vanwege een taaislijmziekte. Ze ontmoeten en vallen voor elkaar, maar moeten steeds een zekere afstand bewaren. Will maakt deel uit van een experimentele drugsbehandeling, terwijl Stella op de wachtlijst staat voor orgaandonatie. Terwijl de band tussen hen sterker wordt, zoeken ze naar een manier om de afstand tussen hen te overbruggen en ontdekken ze vele mogelijkheden.
Mijn Mening:
Als eerste moet ik zeggen dat ik helemaal niks wist over deze film. Ik zag alleen ergens op Facebook een keer dat er een nieuwe film is met Riverdale hottiii Cole Sprouse en die moest ik gewoon gaan kijken, maakte niks uit om wat het gaat.
Toen de film een paar minuten bezig was, zette ik hem even op pauze want nu was ik toch even nieuwsgierig naar de ziekte die in de film werd beschreven. Snel kwam ik erachter dat de film gebaseerd is op Dalton en Katie Prager’s waargebeurd verhaal. Ik ging me meer inlezen over CF en wat het allemaal precies inhield en moet eerlijk bekennen dat tijdens mijn research al aardig wat tranen over mijn wang liepen.
Verder met de film…. het acteerwerk en het verhaal waren prachtig gedaan. Je voelde gewoon mee met de Stella en Will en elke minuut hoopte ik op een goeie afloop, waarbij ik eigenlijk al wist dat dit verhaal totaal geen Happy Ending gaat krijgen. Het is een emotionele rollercoaster met ups en downs die je laten lachen maar ook huilen. Aan het einde van de film was ik er stil van. Het heeft ontzettend veel indruk op me gemaakt met wat voor dingen CF patiënten elke dag moeten vechten…dingen die voor mij het normaalste van de zaak zijn.
Liefs Bibi
